Nepal
Door: Marloes en Mark
Blijf op de hoogte en volg Mark
31 December 2013 | Nepal, Nepal
En daar zijn we dan! Na het een aantal keren uitgesteld te hebben, zitten we nu klaar voor ons eerste reisverslag. Omdat we ondertussen al best veel hebben meegemaakt zullen we eerst de hoogtepunten uit Nepal beschrijven; op de 'planning' staat voor volgende week het Thailandverslag.
We begonnen in Kathmandu. Vol verbazing brachten we de eerste twee dagen door. Het was één grote chaos en vieze bende. Overal lag afval, stonden mensen om vuurtjes heen (overdag), de enige verkeersregel leek te zijn 'als je er langs wil, minimaal 12 keer toeteren' en we kwamen amper door de massa mensen heen. Mark bleek al gelijk de uitstraling te hebben van een Nederlander te hebben (of van een junk met zijn lange baard, pet op en capuchon eroverheen) en werd (zo dat Marloes het niet kon horen) om de haverklap aangesproken voor drugs. De massa mensen bleek achteraf vooral te komen doordat het oudjaarsdag was; iedereen was op straat om te dansen en te drinken. We ontmoetten die nacht 3 Nepalese jongens, die ons vertelden over de Nepalese gebruiken, over Kathmandu, over hun hindoestaanse geloof en over hoe de Nepalesen de toeristen zoveel mogelijk laten betalen. De volgende dag leidden ze ons rond door Kathmandu. We bezochten de Buddhistische monckeytemple, Durbar square, verchillende musea en aten "Nepali foed" in hun restaurant, waar Mark werd overgehaald om alles met één hand te eten. Dit werd voorgedaan door '12-finger', één van de jongens die we zo moesten noemen omdat hij aan beide handen 6 vingers had. Ze vonden het geweldig om te zien. Marloes at lekker met stokjes, die dacht dat ze ons in de maling namen omdat ze niet meer bijkwamen van het lachen toen Mark met zijn handen te werk ging. Inmiddels (in Laos) eet ook Marloes met haar handen.
We reden acht uur met de bus naar Pokhara voor onze trekking. Mark zat rechtop, zichzelf vasthoudend, en met grote ogen te kijken naar hoe dicht we langs het ravijn reden en hoe groot de gaten waren waar we overheen reden. Marloes (en die chinees naast hem), die deed alsof het de normaalste zaak van de wereld was dat je geregeld een halve meter de lucht in werd gelanceerd, moest alleen maar lachen en sliep dan weer verder.
In Pokhara, een heerlijk rustig stadje aan een groot meer, ontmoetten we onze gids en porter (de drager van onze tas). We zagen een inimini dun mannetje en draaiden ons om naar de kamer om zoveel mogelijk uit de tas te halen. Tijdens het uitpakken kwam Mark zijn eerste ongedierte in de kamer tegen: een heuse kakkerlak. Terwijl mark de hele kamer onderste boven keerde en elk hoekje met de zaklamp bescheen zat Marloes rustig en lachend te genieten van dit spektakel. De ochtend van vertrek begonnen bij Mark de buikkrampen en Marloes had geen oog dichtgedaan omdat ze het zo zielig vond voor de porter. "Let's go!" We liepen 6-7 uur omhoog, gekleed in ski-kleren in de brandende zon ("het zou toch koud worden?"). Het was pittig maar het uitzicht en alles wat we onderweg tegenkwamen was prachtig. De gids vertelde onderweg uitgebreid over de geschiedenis, cultuur, geloven en politiek in Nepal. Ook als we niet meer konden reageren vanwege zuurstof gebrek bleef hij door praten. We vonden het super fijn dat hij ons zoveel leerde. Die avond arriveerden we (na het laatste uur alleen maar traplopen) op 1960 meter, waar we erachter kwamen wat ze met de kou bedoelden, en lekker bij het vuur zaten te genieten van onze maaltijd. Die nacht was het raak. Marloes was strond verkouden geworden en Mark zat lijkbleek op het toillet. Op wat plain rice and coke beklom hij de volgende zes uur aan trappen door de jungle en ook Marloes moest na de middag aan de droge korrel. We arriveerden op 2874 meter in Ghorepani, waar we direct onder de dekens doken omop te knappen. We werden zieker en zieker, kregen koorts en konden niets meer binnen houden. En dan is de vraag wie verzorgd wie?.. De gids wist gelukkig wel wat goed voor ons was en bestelde een heerlijk bordje... knoflooksoep. Mark was alleen bij het ruiken van de soep al onderweg zijn maag binnenste buiten te keren en Marloes wilde het heel graag uit beleefdheid opeten maar kon het ook niet aan. Na een dag uitzieken met 13 graden onder nul en ijs in onze kamer gingen we op een lege maag verder. Marloes was alleen maar zieker geworden maar wilde per se doorgaan en Mark was alweer aan de beterende hand. Om toch wat energie binnen te krijgen bestelde ze, omdat het haar veilig leek, een grote kom droge muesli. Na de halve kom naar binnen gewerkt te hebben had de gids een adem pauze en kon ze naar haar kom muesli kijken waar de maden haar krioelend gedag zeiden. Marloes schoof de kom zonder blikken of blozen voor zich uit, terwijl Mark alweer kokhalzend tegenover haar zat. Het was vanaf hier nog een uur lopen naar onze slaapplek vertelde onze gids. Echter, had hij geen rekening gehouden met de frusratie die Marloes in zich had en vervolgens het tempo ging bepalen. Zo waren we binnen 25 minuten al bij ons guest house gearriveerd. Na nog eens 3 dagen lopen moest ze wel stoppen en keerden we terug naar Pokhara. Ondanks dat we ziek waren vonden we het een geweldige trekking in een prachtige natuur en met onvoorstelbare uitzichten.
In Pokhara huurden we fietsen, waarmee we over de highway van Nepal moesten om bij Davies Fall, een rustiek meer en de World Peace Pagoda te komen. Mark leek het wel leuk ook even op de fiets door alle afgelegen achterstandswijken/straten te fietsen. Hier stonden overal groepen vieze mannetjes voor de huizen niets te doen (behalve ons in de gaten houden). Marloes leek dat een minder goed plan, dus we deden het toch! Helaas raakten we verdwaald waardoor de temperatuur nog verder leek op te lopen en het zweet steeds heftiger uitbrak bij Mark.
Die week erop reden we zuidwaarts naar Chitwan om de jungle in te gaan. Al wandelend en zittend in een kano brachten we drie dagen in de jungle door. Dit was een prachtige ervaring, waarbij we wilde neushoorns, apen, zwijnen, herten, jackhalzen, olifanten, antilopen en krokodillen op 2-3 meter afstand konden bewonderen. Op het moment dat we 2 meter van een gevaarlijke reuze krokodil, in een wiebelend kanootje, vol foto's makende Chinezen zaten, hadden we de billen wel even strak samen geknepen. Ze wilden de beste foto's dus het maakte ze niet uit welke uit-de-boothangende-moves ze daarvoor moesten maken. Mark werd het iets teveel: "sir, sir don't move, sir!"
Na drie heerlijke dagen Chitwan, sliepen we nog twee nachten in Kathmandu voordat we naar Thailand vlogen. In Kathmandu aangekomen zagen we de stad ineens vanuit een heel ander perspectief. Waar we eerst dachten dat gure types ons wilden bestelen, liepen we nu door alle straten die onze interesse trokken. We kwamen gezellige barrretjes en romantische restaurants tegen; we praatten met de inwoners en de viezigheid of chaos viel nauwelijks op. We zagen nu pas dat Kathmandu veel meer moois te bieden heeft dan alleen de toeristische trekpleisters. Oftewel, we waren aan de mensen en de stad gewend geraakt.
Next week Thailand, so stay tuned!!!
We begonnen in Kathmandu. Vol verbazing brachten we de eerste twee dagen door. Het was één grote chaos en vieze bende. Overal lag afval, stonden mensen om vuurtjes heen (overdag), de enige verkeersregel leek te zijn 'als je er langs wil, minimaal 12 keer toeteren' en we kwamen amper door de massa mensen heen. Mark bleek al gelijk de uitstraling te hebben van een Nederlander te hebben (of van een junk met zijn lange baard, pet op en capuchon eroverheen) en werd (zo dat Marloes het niet kon horen) om de haverklap aangesproken voor drugs. De massa mensen bleek achteraf vooral te komen doordat het oudjaarsdag was; iedereen was op straat om te dansen en te drinken. We ontmoetten die nacht 3 Nepalese jongens, die ons vertelden over de Nepalese gebruiken, over Kathmandu, over hun hindoestaanse geloof en over hoe de Nepalesen de toeristen zoveel mogelijk laten betalen. De volgende dag leidden ze ons rond door Kathmandu. We bezochten de Buddhistische monckeytemple, Durbar square, verchillende musea en aten "Nepali foed" in hun restaurant, waar Mark werd overgehaald om alles met één hand te eten. Dit werd voorgedaan door '12-finger', één van de jongens die we zo moesten noemen omdat hij aan beide handen 6 vingers had. Ze vonden het geweldig om te zien. Marloes at lekker met stokjes, die dacht dat ze ons in de maling namen omdat ze niet meer bijkwamen van het lachen toen Mark met zijn handen te werk ging. Inmiddels (in Laos) eet ook Marloes met haar handen.
We reden acht uur met de bus naar Pokhara voor onze trekking. Mark zat rechtop, zichzelf vasthoudend, en met grote ogen te kijken naar hoe dicht we langs het ravijn reden en hoe groot de gaten waren waar we overheen reden. Marloes (en die chinees naast hem), die deed alsof het de normaalste zaak van de wereld was dat je geregeld een halve meter de lucht in werd gelanceerd, moest alleen maar lachen en sliep dan weer verder.
In Pokhara, een heerlijk rustig stadje aan een groot meer, ontmoetten we onze gids en porter (de drager van onze tas). We zagen een inimini dun mannetje en draaiden ons om naar de kamer om zoveel mogelijk uit de tas te halen. Tijdens het uitpakken kwam Mark zijn eerste ongedierte in de kamer tegen: een heuse kakkerlak. Terwijl mark de hele kamer onderste boven keerde en elk hoekje met de zaklamp bescheen zat Marloes rustig en lachend te genieten van dit spektakel. De ochtend van vertrek begonnen bij Mark de buikkrampen en Marloes had geen oog dichtgedaan omdat ze het zo zielig vond voor de porter. "Let's go!" We liepen 6-7 uur omhoog, gekleed in ski-kleren in de brandende zon ("het zou toch koud worden?"). Het was pittig maar het uitzicht en alles wat we onderweg tegenkwamen was prachtig. De gids vertelde onderweg uitgebreid over de geschiedenis, cultuur, geloven en politiek in Nepal. Ook als we niet meer konden reageren vanwege zuurstof gebrek bleef hij door praten. We vonden het super fijn dat hij ons zoveel leerde. Die avond arriveerden we (na het laatste uur alleen maar traplopen) op 1960 meter, waar we erachter kwamen wat ze met de kou bedoelden, en lekker bij het vuur zaten te genieten van onze maaltijd. Die nacht was het raak. Marloes was strond verkouden geworden en Mark zat lijkbleek op het toillet. Op wat plain rice and coke beklom hij de volgende zes uur aan trappen door de jungle en ook Marloes moest na de middag aan de droge korrel. We arriveerden op 2874 meter in Ghorepani, waar we direct onder de dekens doken omop te knappen. We werden zieker en zieker, kregen koorts en konden niets meer binnen houden. En dan is de vraag wie verzorgd wie?.. De gids wist gelukkig wel wat goed voor ons was en bestelde een heerlijk bordje... knoflooksoep. Mark was alleen bij het ruiken van de soep al onderweg zijn maag binnenste buiten te keren en Marloes wilde het heel graag uit beleefdheid opeten maar kon het ook niet aan. Na een dag uitzieken met 13 graden onder nul en ijs in onze kamer gingen we op een lege maag verder. Marloes was alleen maar zieker geworden maar wilde per se doorgaan en Mark was alweer aan de beterende hand. Om toch wat energie binnen te krijgen bestelde ze, omdat het haar veilig leek, een grote kom droge muesli. Na de halve kom naar binnen gewerkt te hebben had de gids een adem pauze en kon ze naar haar kom muesli kijken waar de maden haar krioelend gedag zeiden. Marloes schoof de kom zonder blikken of blozen voor zich uit, terwijl Mark alweer kokhalzend tegenover haar zat. Het was vanaf hier nog een uur lopen naar onze slaapplek vertelde onze gids. Echter, had hij geen rekening gehouden met de frusratie die Marloes in zich had en vervolgens het tempo ging bepalen. Zo waren we binnen 25 minuten al bij ons guest house gearriveerd. Na nog eens 3 dagen lopen moest ze wel stoppen en keerden we terug naar Pokhara. Ondanks dat we ziek waren vonden we het een geweldige trekking in een prachtige natuur en met onvoorstelbare uitzichten.
In Pokhara huurden we fietsen, waarmee we over de highway van Nepal moesten om bij Davies Fall, een rustiek meer en de World Peace Pagoda te komen. Mark leek het wel leuk ook even op de fiets door alle afgelegen achterstandswijken/straten te fietsen. Hier stonden overal groepen vieze mannetjes voor de huizen niets te doen (behalve ons in de gaten houden). Marloes leek dat een minder goed plan, dus we deden het toch! Helaas raakten we verdwaald waardoor de temperatuur nog verder leek op te lopen en het zweet steeds heftiger uitbrak bij Mark.
Die week erop reden we zuidwaarts naar Chitwan om de jungle in te gaan. Al wandelend en zittend in een kano brachten we drie dagen in de jungle door. Dit was een prachtige ervaring, waarbij we wilde neushoorns, apen, zwijnen, herten, jackhalzen, olifanten, antilopen en krokodillen op 2-3 meter afstand konden bewonderen. Op het moment dat we 2 meter van een gevaarlijke reuze krokodil, in een wiebelend kanootje, vol foto's makende Chinezen zaten, hadden we de billen wel even strak samen geknepen. Ze wilden de beste foto's dus het maakte ze niet uit welke uit-de-boothangende-moves ze daarvoor moesten maken. Mark werd het iets teveel: "sir, sir don't move, sir!"
Na drie heerlijke dagen Chitwan, sliepen we nog twee nachten in Kathmandu voordat we naar Thailand vlogen. In Kathmandu aangekomen zagen we de stad ineens vanuit een heel ander perspectief. Waar we eerst dachten dat gure types ons wilden bestelen, liepen we nu door alle straten die onze interesse trokken. We kwamen gezellige barrretjes en romantische restaurants tegen; we praatten met de inwoners en de viezigheid of chaos viel nauwelijks op. We zagen nu pas dat Kathmandu veel meer moois te bieden heeft dan alleen de toeristische trekpleisters. Oftewel, we waren aan de mensen en de stad gewend geraakt.
Next week Thailand, so stay tuned!!!
-
07 Februari 2014 - 16:47
Peter:
mooi verhaal hoor, prachtig om te lezen en te zien wat jullie daar meemaken. ook een mooie ervaring tussen de rommel en troep aangezien jullie altijd netjes en schoon zijn. chips en cola zijn gezond.
wat mij betreft mag je die chinees bij die krokodil in het water gooien hoor, heb je gelijk een mooie foto. -
07 Februari 2014 - 17:51
Nelleke & Bram:
Inderdaad een mooi verhaal Marloes & Mark! Erg leuk om het te lezen, jullie maken daar wat mee. Geniet er samen van en als jullie weer kunnen skypen laat het even weten, erg leuk om jullie af en toe nog even te zien;-) Zorg goed voor elkaar en wees voorzichtig.
X -
07 Februari 2014 - 18:42
Joeri :
Wat een goed verhaal ouwe levensgenieters. Schiet maar op met jullie verhaal over Thailand, ben benieuwd:). Heel veel plezier komende tijd. -
07 Februari 2014 - 18:42
Joeri :
Wat een goed verhaal ouwe levensgenieters. Schiet maar op met jullie verhaal over Thailand, ben benieuwd:). Heel veel plezier komende tijd. -
07 Februari 2014 - 18:47
Sander:
Sander geeft commentaar, en hoopt dat jullie nog erg veel plezier hebben. -
07 Februari 2014 - 19:15
Chris:
Prachtig belevenis, ik zie het al helemaal voor me.
Geniet lekker van alles de komende tijd
-
07 Februari 2014 - 20:44
Herma:
Hoi lieverds, wat een prachtig verhaal, met veel ins en outs.
Ga vooral zo door dan schrijf je zo een roman!
Mooi die witte tempel, ik hoop dat jullie net zo van Laos genieten als van Thailand.
Have fun en houdt ons op de hoogte.
Liefs een nieuwsgierige mams! -
08 Februari 2014 - 09:46
Leonie:
Wow! Wat een belevenissen en zo levendig beschreven dag jd het idee hebt dat je er bij bent. Veel plezier nog en hier wordt uitgekeken naar jullie volgende reisverslag met foto's. -
08 Februari 2014 - 15:57
Carissa:
Heeeerlijk jongens! Ziek zijn hoort erbij maar blijft k u t! Zorg goed voor elkaar en vooral genieten van t avontuur -
08 Februari 2014 - 16:21
Peter Borgman:
Super gaaf verhaal en ik kijk uit na het verhaal over Thailand ,dat ook zeker een mooi avontuur gaat worden in een heel mooi land. -
09 Februari 2014 - 15:57
Lianne:
Wat geweldig allemaal Marloes! Nepal stond al bovenaan m'n lijstje, en nu helemaal! Veel plezier in Thailand, ben benieuwd wat jullie daar mee gaan maken ;) -
09 Februari 2014 - 16:51
Robbert & Barbara:
We zijn er voor gaan zitten hoor, want ja............!!!! eindelijk een reisverhaal om te lezen hoe het met jullie gaat. Wat fijn om te lezen allemaal! Geniet ervan, en veel plezier met jullie avonturen. Dikke kus -
09 Februari 2014 - 18:56
Marcelbrouwers@hotmail.nl:
Hallo Mark, mooi reisverslag! Nog veel plezier. Geniet ervan.
Bij Het Rugcentrum hebben we afgelopen vrijdag Mark van der Meijden aangenomen. Kan geen toeval zijn. Geniet ervan. Groeten aan je vriendin.
Marcel Brouwers -
09 Februari 2014 - 19:55
Diedeke:
Hee lieve Marloes en Mark!!
Wat gaaf om wat te lezen van jullie, en haha wat een avonturen met dieren en ongedierte:)!
Die foto's zijn te tof, wat een uitzichten!! Ik heb nu al zin in het verhaal over Thailand, maar zag dat jullie al in LuangPrabang zaten? Jullie gaan als een idioot! Geniet ervan:) dikke kus! -
09 Februari 2014 - 19:56
Diedeke:
PS: krijger zoekt kakkerlak = ge-wel-dig haha! -
09 Februari 2014 - 20:20
Pieter En Maartje:
Haa schatten, we kijken al uit naar het volgende verslag: hi-la-risch.
Geniet ervan en blijf maar net zo veel lachen, dat is gezond!
Dikke kus van ons -
10 Februari 2014 - 12:13
Maxime:
Haaahaaa, wat leuk!! Goede verhalen en mooie foto's!
Genieten daar!
XXX
-
11 Februari 2014 - 14:52
Eefke:
Heel leuk om te lezen en wat een mooie foto's! keep us updated! lekker genieten daarzo! Xxx -
13 Februari 2014 - 19:29
Herman:
Ziet er mooi uit hoor jullie zien en doen veel, geniet ervan en doe ze de groeten in Vietnam. Heb ik mooie herinneringen aan. Heb mijn email aan de lijst toegevoegd wat je al appte Marloes.
Karin & Herman -
17 Februari 2014 - 18:43
Wilma:
Wat een heerlijk verhaal en geweldige foto's!! Lekker verder genieten daar!! XX -
26 Februari 2014 - 19:48
Fredy:
Hoi Marloes en Mark,
Wat een mooi verhaal en wat super dat jullie zoveel mooie,bijzondere dingen meemaken[behalve dan dat ziek zijn en de kakkerlakken] Veel plezier verder en genieten hoor.........
Liefs Paul en Fredy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
